Eigen bedenkingen over Corona
Hallo lieve lezers!
Hier ben ik met mijn tweede blogpost.
Ik ben op 2 april naar een consultatie geweest in het ziekenhuis, het AZ Groeninge in Kortrijk.
Dan toch maar alleen
De dienst waar ik moest zijn, was er een die ik niet kende. Het was voor mij dan ook aangenamer geweest om dit bezoek samen met mijn mama te doen. We gingen er samen in auto naartoe en zouden wel zien tot hoever we samen gingen geraken.
Eenmaal aangekomen aan het ziekenhuis, stonden verrassend veel auto's op de parking. We gingen verder naar de ingang en zagen dat mensen buiten op bankjes zaten. We gingen samen de ingang binnen en werden opgewacht door een vrouw die volledig beschermd was. Er stonden zo'n 10 personeelsleden en verplegers met handschoenen, schorten, mondmaskers, brillen en gezichtsschermen aan het onthaal. Er werd verzocht aan mama om buiten te wachten omdat ik met mijn 19 lentes al te oud was om nog ouderlijke begeleiding nodig te hebben. In de inkomhal werd gevraagd naar eventuele symptomen en werd mijn temperatuur gemeten. Verder verliep alles van inchecken, de juiste route volgen en de wachtzaal normaal.
Ik moest op de dienst reumatologie zijn. Deze dienst bevindt zich aan de westelijke kant van het ziekenhuis, niet ver van de spoeddienst. De tweede ingang van het spoed, waarbij je van binnen in het ziekenhuis bij spoed kan, was volledig afgesloten. Je kan dus enkel de hoofdingang gebruiken. Ik passeerde een grote ruit langs de binnentuin van het spoed. Er stond een grote witte tent en er liepen veel verplegers rond. Het leken wel astronauten die op missie waren.
Eigen bedenkingen
Ik ben heel erg blij dat ik deze taferelen op een afstandje heb kunnen waarnemen. Een kennis van me, dat op een spoedafdeling van een groot ziekenhuis werkt, vertelde dat mensen wel schrikken van die outfits. Het voelt voor verpleegkundigen blijkbaar ook veel minder persoonlijk om zo afstandelijk met hun patiënten om te gaan.
Het maakt me niet perse bang om naar het ziekenhuis te gaan, maar het onveilige gevoel is nogal onvoorkomelijk. Mijn mama moest buiten op een bankje blijven zitten, maar wanneer 2 mensen op 1 bankje gingen zitten, ging een ziekenhuismedewerker gaan vragen om apart te gaan zitten. Ook werd in de hoek van de binnenplaats slecht nieuws meegedeeld aan een grote familie. De mensen waren duidelijk aangedaan van wat dokters hen buiten kwamen vertellen, maar mochten niet met z'n allen het ziekenhuis binnen.
Het voelt vreemd, maar iedereen weet dat het nodig is.
Geschiedkundige link
De historische achtergrond van dit verhaal is uiteraard de evolutie van ziekenhuizen, door de eeuwen heen, in België. Ik geef hier een korte schets voor jullie weer.
Heel vroeger was ziekenzorg eerder een soort armenzorg. Religieuze kloosterhospitalen vingen in de 7e eeuw reizigers, pelgrims en behoeftigen op. Hiervoor was het aan de mensen zelf om zorg letterlijk te zoeken, eventueel bij een magiër.
In de 11e-12e eeuw, bij het ontstaan van steden, ging dit over in gasthuizen waar de verzorging van zieken gecentreerd werd. In de 19e eeuw kwamen dan de gespecialiseerde afdelingen en artsen. Tijdens de wereldoorlogen werd uiteraard zeer veel beroep gedaan op alle verpleegkundigen, artsen, ziekenhuizen en hospitalen. Daarna kwam in 1963 dan de eerste kaderwet voor ziekenhuizen. Deze werd enkele keren nog gewijzigd, met de meest recente keer in 2002.
We zien dat het idee om isolatievoorschriften te volgen voor besmettelijke ziektes is er al sinds 2000 v.Chr. Dit werd beschreven in de wetten van Mozes.
Muzikale noot van de week
Ik kies deze week voor het lied '17 miljoen mensen' van Davina Michelle en Snelle.
Het nummer werd opgenomen in een leeg Ahoy. Dit is een Nederlandse concertzaal met een capaciteit tot 16.500 mensen waar Davina Michelle concerten zou gaan geven. Deze concerten zijn afgelast door de Corona-maatregelen. Ze maakte van de gelegenheid gebruik om een mini-serie voor YouTube op te nemen. De eerste bekende gast was Snelle. Hij schreef een remake van de oude nummer-één hit '15 miljoen mensen' van Fluitsma & Van Tijn. Het nummer is nu de kortste nummer-één hit ooit in Nederland.
Bronvermelding
R,R. (2020, 20 maart).Elfriede en haar collega’s op intensieve zorgen. “Dit is nog niet de volledige uitrusting. Bij het betreden van de kamers dragen we nog een extra schort, bril en gezichtsscherm. {foto} Geraadpleegd via https://www.hbvl.be/cnt/dmf20200320_04896885/gingelomse-verpleegster-op-intensieve-zorgen-we-kijken-het-coronavirus-in-de-ogen. Geraadpleegd op 4/4/2020.
538. (2020, 30 maart).HET BIJZONDERE VERHAAL ACHTER 17 MILJOEN MENSEN VAN DAVINA MICHELLE EN SNELLE. Geraadpleegd via https://www.538.nl/538-top-50-nieuws/het-bijzondere-verhaal-achter-17-miljoen-mensen-van-davina-michelle-en. Geraadpleegd op 4/4/2020.
n.n., Ahoy Arena (n.d.). Geraadpleegd via https://www.ahoy.nl/zakelijk/ruimtes/ahoy-arena. Geraadpleegd op 4/4/2020.
n.n., Geschiedenis van de verpleegkunde (n.d.). Geraadpleegd via https://nl.wikipedia.org/wiki/Geschiedenis_van_de_verpleegkunde. Geraadpleegd op 4/4/2020.
Dekeyzer, K. Sociale Instituties (p. 131) Het ontstaan van het Belgisch gezondheidssysteem. Geraadpleegd op 4/4/2020.
538. Davina Michelle in leeg Ahoy met Snelle & DI-RECT | 17 MILJOEN MENSEN #1 (2020, 20 maart) Geraadpleegd via https://www.youtube.com/watch?v=1qdBc0-p4ww. Geraadpleegd op 4/4/2020.
Hier ben ik met mijn tweede blogpost.
Ik ben op 2 april naar een consultatie geweest in het ziekenhuis, het AZ Groeninge in Kortrijk.
Dan toch maar alleen
De dienst waar ik moest zijn, was er een die ik niet kende. Het was voor mij dan ook aangenamer geweest om dit bezoek samen met mijn mama te doen. We gingen er samen in auto naartoe en zouden wel zien tot hoever we samen gingen geraken.
Eenmaal aangekomen aan het ziekenhuis, stonden verrassend veel auto's op de parking. We gingen verder naar de ingang en zagen dat mensen buiten op bankjes zaten. We gingen samen de ingang binnen en werden opgewacht door een vrouw die volledig beschermd was. Er stonden zo'n 10 personeelsleden en verplegers met handschoenen, schorten, mondmaskers, brillen en gezichtsschermen aan het onthaal. Er werd verzocht aan mama om buiten te wachten omdat ik met mijn 19 lentes al te oud was om nog ouderlijke begeleiding nodig te hebben. In de inkomhal werd gevraagd naar eventuele symptomen en werd mijn temperatuur gemeten. Verder verliep alles van inchecken, de juiste route volgen en de wachtzaal normaal.
Ik moest op de dienst reumatologie zijn. Deze dienst bevindt zich aan de westelijke kant van het ziekenhuis, niet ver van de spoeddienst. De tweede ingang van het spoed, waarbij je van binnen in het ziekenhuis bij spoed kan, was volledig afgesloten. Je kan dus enkel de hoofdingang gebruiken. Ik passeerde een grote ruit langs de binnentuin van het spoed. Er stond een grote witte tent en er liepen veel verplegers rond. Het leken wel astronauten die op missie waren.
Dit is ongeveer hoe ik verpleegkundigen zag rondlopen op de spoedafdeling. |
Eigen bedenkingen
Ik ben heel erg blij dat ik deze taferelen op een afstandje heb kunnen waarnemen. Een kennis van me, dat op een spoedafdeling van een groot ziekenhuis werkt, vertelde dat mensen wel schrikken van die outfits. Het voelt voor verpleegkundigen blijkbaar ook veel minder persoonlijk om zo afstandelijk met hun patiënten om te gaan.
Het maakt me niet perse bang om naar het ziekenhuis te gaan, maar het onveilige gevoel is nogal onvoorkomelijk. Mijn mama moest buiten op een bankje blijven zitten, maar wanneer 2 mensen op 1 bankje gingen zitten, ging een ziekenhuismedewerker gaan vragen om apart te gaan zitten. Ook werd in de hoek van de binnenplaats slecht nieuws meegedeeld aan een grote familie. De mensen waren duidelijk aangedaan van wat dokters hen buiten kwamen vertellen, maar mochten niet met z'n allen het ziekenhuis binnen.
Het voelt vreemd, maar iedereen weet dat het nodig is.
Geschiedkundige link
De historische achtergrond van dit verhaal is uiteraard de evolutie van ziekenhuizen, door de eeuwen heen, in België. Ik geef hier een korte schets voor jullie weer.
Heel vroeger was ziekenzorg eerder een soort armenzorg. Religieuze kloosterhospitalen vingen in de 7e eeuw reizigers, pelgrims en behoeftigen op. Hiervoor was het aan de mensen zelf om zorg letterlijk te zoeken, eventueel bij een magiër.
In de 11e-12e eeuw, bij het ontstaan van steden, ging dit over in gasthuizen waar de verzorging van zieken gecentreerd werd. In de 19e eeuw kwamen dan de gespecialiseerde afdelingen en artsen. Tijdens de wereldoorlogen werd uiteraard zeer veel beroep gedaan op alle verpleegkundigen, artsen, ziekenhuizen en hospitalen. Daarna kwam in 1963 dan de eerste kaderwet voor ziekenhuizen. Deze werd enkele keren nog gewijzigd, met de meest recente keer in 2002.
We zien dat het idee om isolatievoorschriften te volgen voor besmettelijke ziektes is er al sinds 2000 v.Chr. Dit werd beschreven in de wetten van Mozes.
Muzikale noot van de week
Ik kies deze week voor het lied '17 miljoen mensen' van Davina Michelle en Snelle.
Het nummer werd opgenomen in een leeg Ahoy. Dit is een Nederlandse concertzaal met een capaciteit tot 16.500 mensen waar Davina Michelle concerten zou gaan geven. Deze concerten zijn afgelast door de Corona-maatregelen. Ze maakte van de gelegenheid gebruik om een mini-serie voor YouTube op te nemen. De eerste bekende gast was Snelle. Hij schreef een remake van de oude nummer-één hit '15 miljoen mensen' van Fluitsma & Van Tijn. Het nummer is nu de kortste nummer-één hit ooit in Nederland.
Bronvermelding
R,R. (2020, 20 maart).Elfriede en haar collega’s op intensieve zorgen. “Dit is nog niet de volledige uitrusting. Bij het betreden van de kamers dragen we nog een extra schort, bril en gezichtsscherm. {foto} Geraadpleegd via https://www.hbvl.be/cnt/dmf20200320_04896885/gingelomse-verpleegster-op-intensieve-zorgen-we-kijken-het-coronavirus-in-de-ogen. Geraadpleegd op 4/4/2020.
538. (2020, 30 maart).HET BIJZONDERE VERHAAL ACHTER 17 MILJOEN MENSEN VAN DAVINA MICHELLE EN SNELLE. Geraadpleegd via https://www.538.nl/538-top-50-nieuws/het-bijzondere-verhaal-achter-17-miljoen-mensen-van-davina-michelle-en. Geraadpleegd op 4/4/2020.
n.n., Ahoy Arena (n.d.). Geraadpleegd via https://www.ahoy.nl/zakelijk/ruimtes/ahoy-arena. Geraadpleegd op 4/4/2020.
n.n., Geschiedenis van de verpleegkunde (n.d.). Geraadpleegd via https://nl.wikipedia.org/wiki/Geschiedenis_van_de_verpleegkunde. Geraadpleegd op 4/4/2020.
Dekeyzer, K. Sociale Instituties (p. 131) Het ontstaan van het Belgisch gezondheidssysteem. Geraadpleegd op 4/4/2020.
538. Davina Michelle in leeg Ahoy met Snelle & DI-RECT | 17 MILJOEN MENSEN #1 (2020, 20 maart) Geraadpleegd via https://www.youtube.com/watch?v=1qdBc0-p4ww. Geraadpleegd op 4/4/2020.
Hey Britt,
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi geschreven stukje tekst is dit weer. Ik kan het me heel goed voorstellen dat het moeilijk is om alleen binnen te gaan in een ziekenhuis, waar je dan je baan moet zoeken naar de juiste afdeling zonder de steun van iemand anders. Anderzijds is het ook belangrijk voor zowel jou gezondheid als voor de gezondheid van de hulpverleners dat er veiligheidsmaatregelen zijn, maar daar zal ik je wel niet van moeten overtuigen.
Groetjes
Debbie
Dag Britt
BeantwoordenVerwijderenToffe post ik vind het leuk dat je zowel je eigen ervaringen meedeelt als de geschiedkundige achtergrond van het ziekenhuis. De afbeelding van het personeel vind ik ook zeer duidelijk. Leuke post!
Groetjes
Loena